Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Με το Φεστιβάλ Βενετίας, ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Όχι ότι είχα και καμία επιλογή, η φάση όταν είσαι σε Φεστιβάλ δε σου αφήνει επιλογή να ασχοληθείς και με τίποτα άλλο. Πχ. μεθαύριο τελειώνει το ‘Twin Peaks: The Return’ κι εγώ δε θα μπορέσω να το δω μέχρι να γυρίσω Αθήνα. Η ζωή αυτές τις μέρες είναι ταινίες – άπερολ – συνεντεύξεις τύπου – γράψιμο στο πόδι – ταινίες – ελάχιστος ύπνος. Φανταστικά δηλαδή, τι λέμε τώρα. Δεν είναι και απάνθρωπη η Βενετία όπως οι Κάννες, οπότε όλα τέλεια. Ακόμα και τις κακές ταινίες τις απολαμβάνεις. Τις καλές (όπως πάθαμε πέρσι με ‘La La Land’ και ‘Arrival’ ή όπως εικάζω πως θα συμβεί φέτος με το ‘Shape of Water’) δε θα μπορέσεις να τις ξεχάσεις ποτέ. Εμείς βέβαια γράφουμε για όλες και για όλους στο Venice Vidi Vici section με καθημερινή ανταπόκριση για ταινίες, ατάκες, και ό,τι άλλο μας βγει στην πορεία.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Όλη η ανταπόκριση του PopCode από τη Βενετία

Με τις φωτογραφίες του Θοδωρή Γεωργίου, ο Ευθύμιος Σαββάκης

Έχει δημιουργηθεί ένα ρεύμα στη Θεσσαλονίκη, όπου νέοι φωτογράφοι τριγυρνάνε με τα drones τους, κλικάρουν ασύστολα και έχουν βαλθεί να μας υπενθυμίζουν πόσο (γαμάτα) όμορφη είναι αυτή η πόλη. Από ψηλά!

Με το OST του 7ου κύκλου ‘Game of Thrones’, η Ιωσηφίνα Γριβέα

To ‘Game of Thrones’ το αγαπάω, αλλά συχνά μ’ αφήνει με παράπονα. Είναι ένα σύμπαν στημένο μέσα από μια πλούσια πηγή, ενσαρκωμένο από ικανό καστ, χτισμένο από αφανείς ήρωες που δουλεύουν στα παρασκήνια με τα καλύτερα υλικά. Και όλα αυτά για να τους αδειάζει πολλές φορές η αφήγηση. Ας είναι, τουλάχιστον διασκεδάσαμε και φέτος.

Ένας εκ των παραπάνω ηρώων, ο συνθέτης της σειράς, Ramin Djawadi, βγήκε από την αφάνεια μετά το ‘Light of the Seven’ που σημάδεψε το περσινό φινάλε, και είχε την ευκαιρία να μιλήσει για τη δουλειά του μέσα από συνεντευξεις που τον έκαναν – έστω για λίγο – τον σούπερσταρ της σειράς. Φέτος επέστρεψε με ένα συγκλονιστικό σάουντρακ που μπορείς να ακούσεις στο Spotify. Highlights του το twist του main theme για το ‘Winter Is Here’, το επιβλητικό ‘Dragonstone’ και η μίξη των Targaryen και Lannister μουσικών θεμάτων στο ‘Spoils of War, Pt.1’.

Με το Instagram, o Γιώργος Μυλωνάς

Σάββατο πρωί πετούσα για Μπρουνέι. Παρασκευή στις 22:00 αποφάσισα να ανοίξω λογαριασμό στο Instagram προκειμένου να απαθανατίσω τοπία και ανθρώπους που θα συναντούσα στην Ασία. Πόσο χρόνο παίρνει για να ανοίξει κάποιος λογαριασμό στο Instagram; Δύο λεπτά, τρία, πέντε;;; Ε, από τη στιγμή που πήρα το κινητό για να δημιουργήσω το account μου μέχρι να κλείσω το κινητό για να κοιμηθώ, μου πήρε 2 ώρες. Και όντως η δημιουργία του λογαριασμού δεν μου πήρε πάνω από δύο λεπτά. Τα υπόλοιπα 118 τα σπατάλησα για να βρω αυτούς που θα ακολουθήσω και ΚΥΡΙΩΣ για να πάρω μάτι τις φωτογραφίες τους. Τελικά, πήγα το ταξίδι μου, ανέβασα τις φωτογραφίες μου, αλλά μετά από κάθε ποστάρισμά μου ήμουν στην τσίτα για να δω ποιοι και πόσοι θα μου έκαναν <3. Σήμερα, σαράντα δηλαδή μέρες μετά από εκείνο το βράδυ της Παρασκευής, ο βαθμός του εθισμού μου στο Instagram έχει πολλαπλασιαστεί με γεωμερική πρόοδο. Κανένα Facebook.

Με το ‘I Am Chemistry’ των Yeasayer, ο Ηλίας Αναστασιάδης

Αυτοί οι πειραματικοί μπαγάσες από το Μπρούκλιν κατάφεραν να με αιχμαλωτίσουν στη σελίδα τους στο Spotify για μια ολόκληρη μέρα στη δουλειά. Δεν έκανα κάποιο catch-up, ούτε τους έμαθα χτες. Αλλά ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει καν για την ύπαρξη του ‘Amen & Goodbye’, του περσινού τους δίσκου. Δεν ξέρω πώς τα ‘φερε η μοίρα κι έπεσα πάνω στο δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ, το ‘I Am Chemistry’, αλλά χημεία φίλοι μου, η δουλειά έγινε από μόνη της. Κόλλησα με ένα τραγούδι που περιέχει όντως όρους χημείας και ενώσεις και δώσ’ του διοξείδια και θεία. Μελωδία που σε κλειδώνει από τα πρώτα τρία δευτερόλεπτα και η μαγική ικανότητα των Yeasayer να μεταμφιέζονται από πάρα πολύ βαρετοί μέχρι ιδιοφυείς, από τραγούδι σε τραγούδι, ξανά στο προσκήνιο.

Με το Leftovers, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Η εμπειρία μου με το Lost δεν ήταν και η καλύτερη, αφού μετά από 2 σεζόν έρωτα, το πάθος άρχισε σταδιακά να σβήνει μέχρι που αποφάσισα να το σταματήσω και να μην ξανακοιτάξω ποτέ πίσω. Όλο αυτό με έκανε επιφυλακτικό και απέναντι στο Leftovers, για το οποίο έτσι κι αλλιώς από κάποιους άκουγα σχόλια αποθέωσης κι από άλλους σχόλια βαρεμάρας και έτεινα να πιστεύω περισσότερο τους δεύτερους. Κάπου στα μέσα της δεύτερης σεζόν, μοιάζει ότι σε αντίθεση με το Lost, θα καταφέρει να με κρατήσει. Αφού λένε κιόλας ότι η τρίτη είναι η καλύτερη σεζόν του, δεν έχει να φοβάται τίποτα. Σε αντίθεση με τα τόσα εκατομμύρια ανθρώπων στο σύμπαν της σειράς, εγώ δεν θα εξαφανιστώ.

Με το τελευταίο επεισόδιο ‘Rick and Morty’, η Ναστάζια Καπέλλα

To ‘Rick and Morty’ μου αρέσει ό,τι επεισόδιο και να βγάλει, αλλά στο τελευταίο έλεγα από μέσα μου σε κάθε λεπτό που πέρναγε ‘γι αυτό μου αρέσει το Rick and Morty, γι αυτό μου αρέσει το Rick and Morty’.

Η σεζόν ως τώρα δεν έχει τα μεγάλα dark, ηθικά, mindfuck ζητήματα που είχαμε αγαπήσει στις προηγούμενες δύο σεζόν. Ή μάλλον τα έχει, αλλά πιο συγκαλυμμένα μέσα στο χιούμορ κυρίως του Rick. Το προηγούμενο επεισόδιο με τον Jerry είχε πολλές τέτοιες στιγμές, αλλά και πάλι όχι τόσο όσο θα μπορούσε. Το ‘Rest and Ricklaxation’ είναι ακόμη πιο dark και πιστεύω ότι στα επόμενα επεισόδια θα γίνει περισσότερο. Άσε που η αναλογία είναι δύο τη σεζόν.