REVIEWS

Το ‘Florida Project’ είναι το τελευταίο αριστούργημα της χρονιάς

Είδαμε και σχολιάζουμε τις ταινίες που έκαναν πρεμιέρα στις αίθουσες στις 21 Δεκεμβρίου.

Κάθε εβδομάδα στο PopCode, θα μοιραζόμαστε μαζί σου τη γνώμη μας για τις φρέσκιες ταινίες που σε περιμένουν στις αίθουσες.

Έχουμε και λέμε:

The Florida Project

Σκηνοθετεί: Σον Μπέικερ

Παίζουν: Μπρούκλιν Πρινς, Μπρία Βινέτ, Γουίλεμ Νταφόε

Στη σκιά των εντυπωσιακών, πολύχρωμων κάστρων της Disney στη Φλόριδα, μια οικογένεια κοριτσιών ζει βγάζοντας το νοίκι βδομάδα με τη βδομάδα σε ένα φτηνό μοτέλ μαζί με μια ολόκληρη κοινότητα ‘κρυφά άστεγων’ ανθρώπων.

Ο Σον Μπέικερ έγινε το πιο καυτό ανερχόμενο όνομα του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά πριν λίγα χρόνια όταν σκηνοθέτησε το πολυσυζητημένο φιλμ «Tangerine» χρησιμοποιώντας ως μόνο εξοπλισμό ένα iPhone. Αυτό από μόνο του λέει τα πάντα για αυτόν ως δημιουργό: Με τα ελάχιστα δυνατά μέσα, γυρίζει πανέμορφες, πολύχρωμες ταινίες φτιαγμένες για την εμπειρία της μεγάλης οθόνης, μιλώντας για απολύτως κοινωνικά ζητήματα και αφηγούμενος ιστορίες ανθρώπων παραπεταμένων στο περιθώριο, μέσα από τη δική τους και μόνο ματιά.

Στο «Florida Project» (που όταν φτάσουν τα φετινά Όσκαρ πραγματικά θα θέλετε να είστε εκείνος ο άνθρωπος στην παρέα σας που θα το έχει δει) ο Μπέικερ σκηνοθετεί μια οικογένεια κοριτσιών παγιδευμένα σε μια κοινωνική συνθήκη αδιάκοπης πάλης για το στοιχειώδες της επιβίωσης, αλλά σα να επρόκειτο για παιδικό σόου Σαββάτου πρωί. Η ταινία αποτελείται από μικρά σπαρταριστά επεισόδια γεμάτα σκανταλιές, δίψα για ζωή, και παιδικά γέλια (η μικρή Μπρούκλιν Πρινς είναι αποκάλυψη), μέσα σε ένα περιβάλλον κοινωνικού ρεαλισμού πιστό στην παράδοση ενός Κεν Λόουτς ή ενός ΝτεΣίκα. Όμως ενώ οι καταβολές του Μπέικερ βρίσκονται στον νεορεαλισμό, η απόδοση του στο σήμερα γίνεται με αισθητικούς όρους παιδικού ονείρου. Ο διευθυντής φωτογραφίας Αλέξις Ζάμπε αποτυπώνει τα πάντα σε παστέλ αποχρώσεις που τεντώνουν το μάτι κι ο Μπέικερ ακολουθεί τα κορίτσια σε κάθε τους περιπλάνηση σα να επρόκειτο για μεγάλες εξερευνήσεις του αγνώστου ή για ταξίδια σε άλλους πλανήτες. Έτσι κι αλλιώς, ο κοινωνικός ιστός είναι διαλυμένος σε τέτοιο βαθμό που γι’ αυτές τις ηρωίδες δεν υπάρχει καν ο έξω κόσμος, παρά μόνο οι στιγμές που έχουν η μία με την άλλη.

Την ίδια ώρα, ο μοτελάρχης του Γουίλεμ Νταφόε (σε έναν συγκινητικό, γενναιόδωρο ρόλο που μπορεί να του αποφέρει το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου) προσπαθεί να βοηθήσει, αλλά η Μηχανή δεν του αφήνει το παραμικρό περιθώριο ελιγμού. Άνθρωποι παγιδευμένοι στα συντρίμμια της Δύσης, στην πίσω αυλή του μεγάλου ντισνεϊκού ονείρου, σε μια σύγχρονη μετεξέλιξη του κοινωνικού σινεμά που αρνείται να θυσιάσει είτε αλήθεια είτε ομορφιά. Το φιλμ του Μπέικερ είναι ειλικρινές, συγκινητικό, βαθιά ουμανιστικό, ακραία όμορφο, μια πολύχρωμη και γεμάτη ενέργεια αναζήτηση ανθρωπιάς σε επίμονα, απάνθρωπα κοινωνικά αδιέξοδα. Είναι, ειλικρινά, ένας θησαυρός.

Όλα τα Λεφτά του Κόσμου (All the Money in the World)

Σκηνοθετεί: Ρίντλεϊ Σκοτ

Παίζουν: Κρίστοφερ Πλάμερ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μαρκ Γουόλμπεργκ

Στη Ρώμη του 1973 ο 16χρονος εγγονός του Τζον Πολ Γκέτι, του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο, πέφτει θύμα απαγωγής. Ο Γκέτι αρνείται να πληρώσει τα λύτρα για τον αγαπημένο του εγγονό, στέλνοντας τη μητέρα του παιδιού σε ένα απεγνωσμένο κυνηγητό σωτηρίας.

Ο Ρίντλεϊ Σκοτ είναι ένας θρύλος 80 χρονών που δεν δίνει πια μία. Την περασμένη άνοιξη γύρισε το αδικημένο «Alien: Covenant», μια επαναπροσέγγιση του ορίτζιναλ Άλιεν μύθου μέσα από ένα ολοκληρωτικά νιχιλιστικό πρίσμα πάνω στο τέλος της ανθρωπότητας. Λίγους μήνες μετά κλείνει τη χρονιά με ένα αστυνομικό θρίλερ απαγωγής βασισμένο σε αληθινή ιστορία, γυρισμένο σαν θεοσκότεινα πανέμορφος, δυστοπικός καπιταλιστικός εφιάλτης, για έναν ζάπλουτο άντρα στην κορυφή του κόσμου να βλέπει τα πάντα σαν αντικείμενα για μια συλλογή που δε θα ολοκληρώσει ποτέ (κι ούτε θα γεμίσει το μεγάλο του υπαρξιακό κενό) την ώρα που εδώ, χαμηλά, στο έδαφος, οι κοινοί θνητοί τρέχουν απεγνωσμένα σε έναν αδιέξοδο λαβύρινθο. Σα να μην έφτανε αυτό, ο Σκοτ αντικατέστησε τον πρωταγωνιστή Κέβιν Σπέισι (όταν βγήκαν στη φόρα οι καταγγελίες εις βάρος του) με τον Κρίστοφερ Πλάμερ, που ήταν έτσι κι αλλιώς η αρχική επιλογή του. Ο Πλάμερ, ένας επιβλητικό Σκρουτζ σκιάχτρο στην μαύρη καρδιά του φιλμ, στέκεται επιβλητικά πάνω από τα πάντα, κυριαρχώντας ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται εκεί- ένα αληθινό επίτευγμα αν αναλογιστούμε πως ο ρόλος του ολοκληρώθηκε μέσα σε 9 μέρες πρόσθετων γυρισμάτων και αντικατέστησε το ήδη υπάρχον υλικό με τον Σπέισι. Οι ραφές δεν φαίνονται καν. Αν όλα αυτά επιβεβαιώνουν κάτι, είναι πως στα 80 του ο Ρίντλεϊ Σκοτ είναι πιο αποφασισμένος, πιο δουλευταράς και πιο οργισμένος από ποτέ. Άρα και αληθινά ανεκτίμητος.

Τζαμάικα

Σκηνοθετεί: Ανδρέα Μορφονιού

Παίζουν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Φάνης Μουρατίδης

Δύο αποξενωμένα αδέρφια (ο ένας διάσημος παρουσιαστής, ο άλλος υπερχρεωμένος οδηγός ταξί) έρχονται ξανά κοντά χάρη σε ένα αναπάντεχο νέο.

Τίμια προσπάθεια για αυθεντικό, λαϊκό σινεμά στην -και για την- εποχή της κρίσης. Η ιστορία των δύο αποξενωμένων αδερφών (Σπύρος Παπαδόπουλος και Φάνης Μουρατίδης είναι κι οι δύο καλοί στους ρόλους τους) δίνει στο φιλμ καρδιά και συναισθηματικό κέντρο βάρους και μπορείς να νιώσεις την ειλικρίνεια των προθέσεων πίσω από κάθε τους σκηνή. Ο τόνος δεν είναι πάντα συνεπής, και ένα μεγάλο φάουλ της ταινίας παραμένει η πολύ προβληματική της στάση απέναντι στις γυναίκες ηρωίδες. Όμως μπορείς σε κάθε περίπτωση να εκτιμήσεις την τιμιότητα μιας παραγωγής που επιχειρεί να πει μια αληθινά συναισθηματική ιστορία σε μια ταραχώδη περίοδο, δίχως να υποτιμά το κοινό της.

Παίζονται ακόμα:

Η πολεμική περιπέτεια «Στόχος» (με τη Ρόζαμουντ Πάικ και τον Τζακ Ο’ Κόνελ) για την επιχείρηση δολοφονίας του Ράινχαρντ Χάινριχ στην κατεχόμενη Τσαχοσλοβακία του 1942, το βιογραφικό φιλμ «Τζάνγκο ο Βασιλιάς του Σουίνγκ» για τη ζωή του Τζάνγκο Ράινχαρτ στο Παρίσι του 1943, το οικογενειακό φιλμ κινουμένων σχεδίων «Φερδινάνδος» για έναν αξιαγάπητο ταύρο που προσπαθεί να επιστρέψει στην οικογένειά του, το δράμα «Dede» για μια γυναίκα ενάντια στις αυστηρές παραδόσεις σε ένα ορεινό χωριού του Καυκάσου, και το «Bachelor 2» με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη και τον Νίκο Βουρλιώτη.

* Οι κριτικές αναδημοσιεύονται από την εφημερίδα Έθνος.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του Popcode.