Οι Raw in Sect άφησαν το θηρίο ανεξέλεγκτο
Μια συνέντευξη με αφορμή το πρώτο ελληνόφωνο δίσκο της μπάντας που παίζει μέταλ με άρπα και μπαγλαμά.
- 9 ΜΑΙ 2018
Mάντσεστερ, Αγγλία: Ένα τροχόσπιτο που μεταφέρει μια ελληνική μπάντα μόλις έχει ανέβει στο πεζοδρόμιο. Η ταμπέλα του μαγαζιού που θα έπαιζαν εκείνο το βράδυ καρφώνεται στην οροφή και τη σκίζει. Την ίδια στιγμή αρχίζει να βρέχει καταρρακτωδώς. Η οροφή του camper θα καλυφθεί κατά μεγάλο βαθμό με τη βοήθεια ενός Έλληνα με μονωτική ταινία.
Ο Έλληνας πάντα βρίσκει τον τρόπο, είτε να λύσει άμεσα ένα στιγμιαίο πρόβλημα, είτε να περιπλέξει την ελληνική μουσική, είτε να μετατρέψει το εγχώριο σε παγκόσμιο με επιρροές των άκρων. Οι Raw in Sect το έχουν καταλάβει, και με το νέο τους δίσκο ‘Kitro’ δείχνουν πως το ακραίο δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τον σκληρό ήχο αλλά με την ακραία μουσική αναζήτηση και ας στάζει νερό από την οροφή του camper τους.
2006-2018: ΤΡΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΔΡΟΜΟΣ
Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2006 και μετρά τρεις δισκογραφικές δουλειές: Red Flows (2011), Blue Haze (2014), Kitro (2018) και αποτελείται από τους Κώστα Διαμαντή (φωνητικά / κιθάρα), Δημήτρη Αλεξίου (τύμπανα / φωνητικά), Γιώργο Ιωακειμίδη (κιθάρα / φωνητικά) και Ηλία Πλατανίτη (μπάσο / φωνητικά). Το Red Flows ήταν η αποτύπωση της νεανικής οργής με death / thrash ήχο, μεσολάβησε το Blue Haze, με prog metal στοιχεία που άνοιξε το δρόμο για την αναζήτηση της ελληνικής ρίζας, αφού ακούγονται οι πρώτες ελληνικές επιρροές. Τώρα, στο 2018 πλέον, το ‘Kitro’ ήρθε για να φέρει την οριστική μουσική αποκοπή από το Red Flows, αφού κάθε νέο υλικό θεωρείται ως τέτοιο από την μπάντα. O Kώστας το επιβεβαίωσε: «Κάθε δουλειά είναι το οριστικό αντίο για κάθε προηγούμενο δίσκο, μας αρέσει η εξέλιξη. Το ‘Kitro’ έχει να κάνει με πράγματα που δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε και όπως το κίτρο έχει μια πίκρα και μια ξινίλα, έτσι και αυτά που δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε έχουν την ίδια γεύση. Για μας ήταν πολύ σημαντικό που ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας όσον αφορά τα ‘πρέπει’».
Τα ‘πρέπει’ ξεπεράστηκαν θριαμβευτικά και ο αγγλικός στίχος των δύο προηγούμενων δίσκων έγινε ελληνικός. Πλέον, πέρα από τα βασικά, ακούγονται όργανα όπως ακουστική κιθάρα, μπαγλαμάς, επιπλέον κρουστά, άρπα, βιολί, τσέλο, μέχρι και ένα ταψί που ξυνόταν στο έδαφος όπως με πληροφόρισε ο Γιώργος. Τα στεγανά που τους περιόριζαν τα άφησαν πίσω σύμφωνα με τον Ηλία, ενώ για τον Δημήτρη οι Raw in Sect κέρδισαν κάτι πολύ σημαντικό με την ολοκλήρωση του δίσκου: «Με το Kitro βγήκε προς τα έξω η ταυτότητα της μπάντας. Ο ελληνικός στίχος βοήθησε στο να βγει αυτό το αποτέλεσμα εντελώς αβίαστα».
Η επόμενη ερώτηση ήταν για το Θεριό (Therion) που κρύβουν μέσα τους, το πρώτο κλιπ του ‘Kitro’ μέχρι την ‘Αρένα’ που ακολούθησε αργότερα. Ο Δημήτρης υποστήριξε πως ‘είναι το πιο άγριο κομμάτι, ένταση όμως υπάρχει γενικότερα στον δίσκο. Είναι το κομμάτι που μπορεί να κερδίσει κάποιον με πιο επιθετικά ακούσματα’. Ο Κώστας ανέδειξε τη σημασία του κομματιού και για τoυς ίδιους: «To Θεριό είναι ένεση αυτοπεποίθησης που κάναμε εμείς οι ίδιοι στην μπάντα. Περιμέναμε τις αντιδράσεις και αυτό το κομμάτι είναι σαν δήλωση από τη μεριά μας, πως ‘το θεριό ξυπνάει, είναι εδώ και πάει γυρεύοντας’, ζητάει αυτό που γίνεται, ζητάει τις αντιδράσεις. Κάτι που κάναμε παλιά είναι να κάνουμε κάτι πρώτα και μετά να το σκεφτόμαστε’ για να συμπληρώσει ο Ηλίας πως ‘πλέον έχουμε μάθει να κοντρολάρουμε τον αυθορμητισμό μας αλλά δεν τον πνίγουμε κιόλας».
Η ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Η αλλαγή στον ήχο, είτε μιλάμε για τον ήχο ενός κεραυνού που διακόπτει αυτόν της εκκωφαντικής σιωπής, είτε για τον ήχο μιας μπάντας που κάνει στροφή, αποφέρει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: Αντίδραση. Ο Κώστας, όπως και τα υπόλοιπα μέλη, το περίμεναν. «Υπήρξαν ακραίες αντιδράσεις, οι θετικές μας αποθέωσαν και οι αρνητικές μας ‘έκραξαν’ με όλο τους το είναι. Το καταλάβαμε από σχόλια στο YouΤube, στο Facebook και γενικότερα μαθαίνουμε νέα από το χώρο. Θεωρώ όμως πως, όταν κάνεις κάτι σωστά, είναι φυσικό να υπάρχουν τέτοιες ακραίες αντιδράσεις, σημαίνει πως κάτι κάναμε καλά’. Ακόμα και σε πιο κλειστό κύκλο, όπως είπε ο Γιώργος, ‘ρωτούσαν γιατί και πως έγινε όλο αυτό. Μας βγήκε και το κάναμε χωρίς να ρωτήσουμε το γιατί και το πως».
Καθοριστικό ρόλο για την πνευματική και μουσική ωρίμανση, παίζει ο πάντα χρόνος. Άλλωστε, πέρασαν 7 χρόνια από τον πρώτο τους δίσκο. Οι εποχές αλλάζουν και το να αναζητάς νέους μουσικούς δρόμους είναι απόλυτα φυσιολογικό για τον Κώστα: ‘Φυσικά, είναι και θέμα ηλικίας, όταν κάναμε το Red Flows, αυτό το είδος ακούγαμε, αυτό κάναμε, στο Blue Haze δεν μας έκανε πια αυτός ο ήχος, θέλαμε κάτι άλλο και πλέον κοιτάζουμε να κάνουμε κάτι πιο ακραίο, πρώτα για εμάς και στη συνέχεια για τον κόσμο’.
Μετά τις αντιδράσεις για το νέο ήχο, τις λογικές συνέπειες του χρόνου και τις αλλαγές που φέρνει, μιλήσαμε με τον Κώστα για αυτό που κάνει μια μπάντα να ξεχωρίζει: «Όρεξη για δημιουργία. Είναι ρίσκο και καταλαβαίνω πως πολλοί χαλάστηκαν με αυτό που κάνουμε τώρα, όμως όπως έχω ήδη πει, αυτό που κάνουμε είναι πιο ακραίο από το να βγάζαμε ένα ακόμα thrash δίσκο. Από ένα σημείο και μετά δεν έχεις κάτι να προσθέσεις, τα έχουν πει άλλες μπάντες καλύτερα και σε εποχή που όντως ήταν αντιδραστικό αυτό, τώρα κοιτάζουμε και εμείς τη δική μας εποχή, να κάνουμε κάτι που να δείχνει αυτή την αντίδραση και οργή με διαφορετικό τρόπο».
Η ΑΡΕΝΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Στο νέο κλιπ των Raw in Sect με το όνομα ‘Αρένα’ βλέπουμε απλές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στην πρωτεύουσα. Σκοπός του κομματιού, -όπως και του κλιπ- είναι να φανεί ‘η καθημερινότητα του καθενός, η ρουτίνα’ αφού για τον Κώστα ‘τίποτα δεν είναι πιο σκληρή Αρένα από το να κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα’. Ο Ηλίας βλέπει στην Αθήνα ανατολίτικα στοιχεία ενώ όσο περνούσε η ώρα δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός την αρένα της μουσικής βιομηχανίας.
«’Είναι απλά μια βιομηχανία. Είναι σαν να πουλάει κρεμμύδια και τομάτες. Ο έμπορος θα προτιμήσει αυτό που φεύγει πιο γρήγορα».
Ο Γιώργος πήρε πρώτος τον λόγο: «Χαρακτηριστικό είναι πως δεν κοιτάζουν τη μουσική σου, κοιτάζουν τα like, τα views και αυτό που βγάζει χρήματα». O Ηλίας με τον Δημήτρη είχαν σχεδόν την ίδια απάντηση. O πρώτος μίλησε για την κρίση που περνάει ο χώρος εδώ και δύο δεκαετίες και ο δεύτερος για τα ‘θέλω’ της σύγχρονης εποχής. Με λίγα λόγια, και για τους δύο, όλα είναι νούμερα. Ο Κώστας εκτιμά πως ‘η μουσική βιομηχανία δεν είναι πλεόν μουσική, είναι απλά μια βιομηχανία. Είναι σαν να πουλάει κρεμμύδια και τομάτες. Ο έμπορος θα προτιμήσει αυτό που φεύγει πιο γρήγορα’.
H ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ BLUE HAZE ΜΕ ΤΟ KITRO ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΟΥΣΙΚΗ
‘Το Blue Haze βοήθησε στο να σπάσουμε τις πέτρες. Μετά το πεδίο ήταν έτοιμο, ότι βάζαμε φύτρωνε’ λέει ο Κώστας, ο Γιώργος συμφωνεί πως ο δίσκος του 2014 ήταν σκαλοπάτι για να φτάσουν στο σήμερα και ο Ηλίας είναι σίγουρος πως, εσωτερικά τουλάχιστον, τότε πάρθηκε η απόφαση για το τι ζητούν οι Raw in Sect από τον εαυτό τους. Ο Δημήτρης μιλά για ‘φυσική ροή’ και πως ‘δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά’. Είναι όμως το Blue Haze ένα απλό μουσικό σκαλοπάτι;
Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου ονομάζεται Υπατία, το οποίο είναι το μόνο με ελληνικό τίτλο. Στο ελληνικότατο από ήχους και τίτλους ‘Kitro’, υπάρχει η Φρυγία. Η σύνδεσή τους ξεφεύγει από τα μουσικά όρια και ο Κώστας έχει την απάντηση γι’ αυτό: ‘Ωραία παρατήρηση. Η έμπνευση είναι η καταπιεσμένη γυναίκα. Είναι ένα θέμα αυτό, όχι τόσο για τις δυτικές κοινωνίες αλλά για τις ανατολίτικες. Η Υπατία ήταν μια γυναίκα που αναζητούσε μονίμως την αλήθεια μέσα από τη φιλοσοφία της, τα μαθηματικά και την επιστήμη και το πλήρωσε ακριβά. Η Φρυγία έχει να κάνει πάλι με τη γυναίκα της ανατολής που πρέπει να καλύπτει το στόμα της, τα χέρια της και αυτό γιατί αν είναι εκτεθειμένα θεωρείται πρόκληση, όλα αυτά είναι ακραία’. «Επίσης, μην ξεχνάμε την Αμπίρ», συμπλήρωσε ο Ηλίας.
ΠΟΙΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ / ΜΠΑΝΤΑ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ
Ηλίας: «Dogma από Αρμενία και Tool».
Kώστας: «Αλλάζω συνέχεια αλλά αυτή την περίοδο ακούω πολύ τον Carlo Domeniconi».
Γιώργος: «Τον τελευταίο καιρό έχω ξεφύγει λίγο από τις κλασικές μου επιρροές, θα έλεγα Kendrick Lamar».
Δημήτρης: «Peter Gabriel και Βασιλή Ρακόπουλο. Ο δεύτερος παντρεύει την Βυζαντινή μουσική με τη τζαζ. Προτείνω στον κόσμο να ψάξει τον δισκό ‘Χορός των Πυρσών’».
Στην ερώτηση για τον ποιο Έλληνα μουσικό ξεχωρίζουν, η απάντηση ήταν ομόφωνη και ο Κώστας ήταν αυτός που το πήγε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας πως «ο Ψαραντώνης, είναι ο μόνος που κάνει ουσιαστική καριέρα στο εξωτερικό και αυτό γιατί δεν κάνει κάτι άλλο από αυτό που είναι. Έχει κάνει περιοδεία με τον Nick Cave, παίζει σε διάφορα Εthnic φεστιβάλ, η λύρα του είναι στο μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη, άσχετα αν δεν τα γνωρίζουμε στην Ελλάδα. O Ψαραντώνης παίζει ελληνικό death metal».
Notes: Mεγάλο μέρος της ηχογράφησης για το ‘Kitro’ έγινε στην Αγγλία, ενώ σημαντικό μέρος στο Bloodmix studio στα Μέγαρα, το αναπτυσσόμενο με γοργούς ρυθμούς εγχείρημα του Δημητρη Αλεξίου. Το artwork του δίσκου έκανε η Τζίνα Λυμπερίου.
Την Παρασκευή 11 Μαΐου, στο Temple Athens στο Γκάζι (21:00) οι Raw in Sect θα παρουσιάσουν το νέο τους δίσκο ‘Kitro’, στο πλευρό τους θα βρεθούν οι Order of the Black Jacket, επίσης με νέο υλικό.
