ENTERTAINMENT

Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Από 'Casa de Papel' μέχρι το πιο καλοκαιρινό πρότζεκτ στο ελληνικό YouTube. Για περάστε.

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Με την Maria Pedraza, o Γιώργος Μυλωνάς

Pum

A post shared by Maria Pedraza (@mariapedraza_) on

Είναι πραγματικά καλό το ‘La Casa de Papel’ ή δεν είναι; Έχει σεναριακά κενά ή εξηγούνται όλα; Θα έπρεπε να κάνει μήνυση ο Λαφαζάνης στους Ισπανούς σεναριογράφους επειδή του έκλεψαν την ιδέα ή όχι; Είναι ο Arturito πιο σιχαμένος από το συνδυασμό Σοράγια+Joffrey+Γκόλουμ; Έχω δει μόλις τρία επεισόδια της πιο χοτ σειράς του φετινού καλοκαιριού και δεν έχω ακόμα τις απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα. Απάντησα, όμως, ήδη (δεν χρειάστηκε να δω πάνω από 20′ του πρώτου επεισοδίου) σ’ ένα σπουδαιότερο που με βασανίζει εδώ και χρόνια. Στο ποια θέλω να είναι η μητέρα των παιδιών μου.

Alison Parker/’αρνάκι’/Maria Pedraza,

δικός σου για πάντα

Με τα ‘Σεμινάρια Φονικής Γραφής’ του Πέτρου Μάρκαρη, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Είχα να διαβάσω αρκετό καιρό τις περιπέτειες του αστυνόμου Κώστα Χαρίτου και η αλήθεια είναι ότι μου είχε λείψει κάπως το σύμπαν του. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω ένα άλμα στο χρόνο και να διαβάσω το τελευταίο μυθιστόρημα του Μάρκαρη, ο οποίος έχει προσαρμόσει πλήρως τις ιστορίες του στο σήμερα, αφού εκτός από φόνους, σουβλάκια και ΓΑΔΑ, στο βιβλίο του πια παίζουν κεντρικό ρόλο και το Facebook, το Twitter και τα υπόλοιπα μαραφέτια. Όπως πάντα, το βίβλιο κύλησε πολύ γρήγορα και ευχάριστα και ήδη σκέφτομαι ποιο από τα προηγούμενα που έκανα skip θα πιάσω τώρα.

Με το ‘Από τη Φολέγανδρο ως την Κω’, ο Ευθύμιος Σαββάκης

Έκανα να το ανακαλύψω 1,5 μόλις μήνα (χρόνος ρεκόρ για εμένα που ανακαλύπτω τα διαμαντάκια εξάμηνα μετά) και πλέον στα μάτια (και τα αυτιά μου) δεν είναι τίποτα λιγότερο από 242 δευτερόλεπτα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Χαρούμενο, ρυθμικό, αισιόδοξο και γεμάτο χαμόγελα και ταλέντο. Όσα δηλαδή μας στέρησε το φετινό ελληνικό Καλοκαίρι.

Ευχαριστούμε Minor Project. Το είχαμε ανάγκη.

Με τα ‘Όνειρα γλυκά’ του Μάσσιμο Γκραμελίνι, ο Δημήτρης Μπούτσικος

Ο Μάσσιμο Γκραμελίνι είναι διευθυντής της ιταλικής πολιτικής εφημερίδας ‘La Stampa’. Το 2012 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο ‘Όνειρα γλυκά’, το οποίο μέσα σε λίγες εβδομάδες πρόλαβε να γίνει κεντρικό θέμα συζήτησης μεταξύ των συναδέλφων του, των εκδοτικών οίκων και των αναγνωστών. Το διάβασα πρώτη φορά πέρυσι τον Απρίλιο και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Είναι τόσα πολλά και σοκαριστικά τα γεγονότα. Η βουτιά αυτοκτονίας της μητέρας του από τον τέταρτο όροφο παραμονή Πρωτοχρονιάς, το καταθλιπτικό του πέρασμα από την Νομική(εγώ δεν ξέρω τίποτα, μην με κοιτάτε με ανακριτικό βλέμμα), το αθεράπευτο κόλλημα του με την Τορίνο και η δημοσιογραφική του αποστολή στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι το 1999, δεν περνάνε απαρατήρητα. Το ξανάπιασα στα χέρια μου πριν από 5 μέρες και τα ευδιάκριτα αποτελέσματα είναι κάτι καραμπινάτοι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.

Εύχομαι μία μέρα των ημερών να πιάσω το συγγραφικό level του Μάσσιμο. Θα έχω κάνει ένα θαρραλέο βήμα προς την ευτυχία.

Με τη διασκευή της Μαρίας Παπαγεωργίου στον ‘Κηπουρό’ του Παυλίδη, ο Ηλίας Αναστασιάδης

Πολύ πριν ακούσω τη Μαρία Παπαγεωργίου να ερμηνεύει οτιδήποτε, από Μίκη Θεοδωράκη μέχρι Παύλο Παυλίδη, ή να βάζει τη φωνή της πάνω και μέσα στα τραγούδια του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, ήμουν σίγουρος ότι την ξέρω φατσικά από κάπου. Μέχρι που νόμιζα ότι πηγαίναμε και στο ίδιο σχολείο. Δεν αποκλείεται, δεν ξέρω. Την άκουσα πρώτη φορά να ερμηνεύει ένα τραγούδι του Παντελή Κυραμαργιού, ο οποίος σε μια κουβέντα μας εξυμνούσε το ταλέντο και τις επιλογές της. Λίγο μετά, την είδα στην Ταράτσα του Φοίβου πλάι στη Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Την άκουσα να ερμηνεύει ένα τραγούδι σε στίχους και μουσική του Εμμανουηλίδη, το ‘Πουλάκι’, το οποίο άκουγα μετά για κάνα μήνα συνεχόμενο. Ε, μέσα στο ψάξιμο, έπεσα πάνω στη διασκευή της στον ‘Κηπουρό’ του Παυλίδη, ένα τραγούδι που παρά την αγάπη μου για τον Παυλίδη, δεν με άγγιξε ποτέ. Και το άγγιξε η Μαρία και το έκανε ανατριχιαστικό. Έχω δει σίγουρα διακόσιες φορές το τελευταίο 5ήμερο το βίντεο της διασκευής από το Skrow και ειλικρινά απορώ πώς συντελέστηκε αυτό το θαύμα δεκαπέντε σκαλοπάτια κάτω από το σπίτι μου χωρίς να το πάρω είδηση. Η φωνή της Μαρίας Παπαγεωργίου στον ‘Κηπουρό’ (καλά, και γενικότερα) παίρνει ολόκληρο το Παγκράτι και το ανεβάζει πάνω από τα σύννεφα.

Με το Switched on Pop, ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Αφού άκουσα 175 δίωρα επεισόδια του podcast Blank Check για το οποίο έγραφα πριν μερικούς μήνες, συνειδητοποίησα πως ουπς, ακόμα περπατάω περίπου 2-3 ώρες τη μέρα οπότε ουπς, i did it again και βρήκα άλλο podcast να το πιάσω από την αρχή. Αυτό στο οποίο κατέληξα ήταν το Switched on Pop, όπου ένας μουσικός κι ένας μουσικολόγος κάθονται κάθε 2 βδομάδες και αναλύουν την ποπ μουσική (ποπ με την ευρεία έννοια, πιάνουν από rnb και κάντρι, μέχρι και την ιστορία των εθνικών ύμνων έχουν αναλύσει σε ένα επεισόδιο) με όρους καθαρά τεχνικούς και θεματικούς. Ούτε κουτσομπολιά, ούτε πωλήσεις, ούτε τίποτα. Μιλούν καθαρά για το craft, το οποίο φυσικά πρέπει να βρίσκεται στο θεό για τους ανθρώπους που δημιουργούν αυτά τα εθιστικά κομμάτια που ακούει ανά πάσα στιγμή όλος ο πλανήτης. Αναλύουν την κατασκευή και το περιεχόμενο της ποπ έχοντας ως σημεία αναφοράς από τα μπλουζ των 50s μέχρι συνθέσεις κλασικής μουσικής.

Τα επεισόδια δεν έχουν συγκεκριμένη δομή (και δεν είναι πάντα ενδιαφέροντα) όμως υπάρχουν ήδη εκπληκτικά highs στα σχεδόν 30 που έχω ήδη ακούσει. Στο επεισόδιο Boom Bang Pow εξετάζουν τα έντονα, σχεδόν ζωώδη beats που κινούν μεγάλο μέρος της ποπ παραγωγής φτάνοντας από το Boom Clap της Charli XCX μέχρι τη μπαρόκ μουσική του 17ου αιώνα. Στο Searching for Max Martin προσπαθούν (μέσα κυρίως από μια ανάλυση του ‘Since U Been Gone’, του αγαπημένου μου κομματιού του) να εντοπίσουν τι υπάρχει στις παραγωγές του Σουηδού που τον κάνει τον μεγαλύτερο hitmaker του 21ου αιώνα. Στο A Cappella Dreams μιλούν για την σύγχρονη αναβίωση των a cappella ερμηνειών μέσα από ένα επεισόδιο 4 κεφαλαίων που αφηγείται από την ιστορία των barbershop quartets μέχρι την άνοδο των YouTube viral επανεκτελέσεων. Και στο Taylor Swift’s Beethovian Blank Space αποδομούν το Blank Space σε συνάρτηση με, ναι, τον Μπετόβεν.

Πολύ φίλοι μου.

ΠΑΙΞΕ:

Quiz: Ποιος ληστής του ‘La Casa de Papel’ είσαι;