Οι ΒΤS κάνουν τα καλοκουρδισμένα ρολόγια να ντρέπονται

H Κ-pop άρχισε ως είδος μουσικής και κατέληξε σε φαινόμενο παγκόσμιας ποπ κουλτούρας που έχει πάψει εδώ και χρόνια να απασχολεί μόνο τους Κορεάτες (το Κ είναι από το Korean). Θα έλεγες ότι ανήκει στο λαό της, όπου και αν βρίσκεται αυτός. Internet να υπάρχει και όλα καλά.

Οι BTS είναι οι superstars, με το video clip της επιτυχίας Fake Love που κυκλοφόρησε το 2018 να ξεπερνά τα 35.9 εκατομμύρια views την πρώτη μέρα της προβολής. Ακολούθησε το ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου Shazams και η εμφάνιση τους στο Νο1 του Billboard 200. Ήταν η πρώτη φορά που κορεάτικο χιτ ‘κάθισε’ στην κορυφή των ΗΠΑ. Λογικά άνηκε στο πρώτο κορεατικό συγκρότημα που εμφανίστηκε στη σκηνή των American Music Awards (2017) και το πρώτο που πήρε Billboard Music Award.

Για να τα κάνουν όλα αυτά οι Jin, Suga, J-Hope, RM, Jimin, V και Jungkook δούλευαν έως και 15 ώρες την ημέρα, για χρόνια. Και τώρα που είναι διάσημοι δεν μπορούν να πάνε ούτε στην τουαλέτα μόνοι τους. Θα μου πεις απολαμβάνουν άλλα πράγματα που οι περισσότεροι δεν θα ζήσουν ποτέ. Συμφωνώ. Αλλά θα επαυξήσω κιόλας, με τρόπο που δεν περιμένεις. Έλα μαζί μου. Για αρχή, επίτρεψε μου να σου πω δυο βασικά πράγματα για τη συνέχεια.

Τα αρχικά OECD αφορούν τις λέξεις The Organisation for Economic Co-operation and Development. Όλο αυτό μαζί είναι διακυβερνητικός οικονομικός οργανισμός, με 36 χώρες-μέλη που δημιουργήθηκε το 1961, για να τονώσει την οικονομική πρόοδο και το παγκόσμιο εμπόριο. Τα περισσότερα μέλη είναι χώρες με οικονομίες υψηλού εισοδήματος. Το 2017 αποτελούσαν το 42.8% του παγκοσμίου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (54.2 τρισεκατομμύρια δολάρια). Δεν θέλω να εκπλαγείς αλλά η Ελλάδα είναι στη λίστα. Η Κορέα είναι από τα μέλη με τις κορυφαίες επιδόσεις στους τομείς της εγγραματοσύνης, των μαθηματικών και των επιστημών. Ο μέσος όρος βαθμολογίας είναι το 519. Ο μέσος όρος της OECD είναι 493.
Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτό που βοήθησε τη χώρα να αναπτυχθεί τις έξι τελευταίες δεκαετίες -μαζί και η οικονομία της- μετά το μπαράζ πολέμων.
Η εκπαίδευση είναι θέμα ύψιστης σημασίας (απόλυτη προτεραιότητα) στην Κορέα, καθώς προσδιορίζει τη ζωή των πολιτών της χώρας που βρίσκεται σταθερά στις κορυφαίες θέσεις του είδους -παγκοσμίως. Η φράση “education fever” δεν προέκυψε από τύχη. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι στόχος ζωής, λόγος να αισθάνονται υπερήφανοι οι γονείς και ο μόνος τρόπος να αλλάξεις κοινωνικοοικονομικό status -να αναρριχηθείς στην κοινωνική ‘σκάλα’. Ένα πτυχίο από ανώτατη σχολή βοηθά παντού -ακόμα και στην προοπτική γάμου. Όποιος δεν σπουδάζει, αντιμετωπίζεται ως παρίας.
Όπως έγραψε το περιοδικό Time oι μαθητές μπαίνουν σε αυτό το mood από μικρή ηλικία, με το σύστημα να αφορά αξιολογήσεις τάξεων και πίνακες με τη θέση του καθενός -κοινή θέα. Τα εννέα χρόνια εκπαίδευσης είναι υποχρεωτικά. Μετά τα παιδιά επιλέγουν επαγγελματική ή γενική εκπαίδευση. Για την ακρίβεια, οι βαθμοί τους επιλέγουν για αυτά. Οι καλύτεροι βαθμοί δίνουν υποτροφίες και οι οικογένειες απαλλάσσονται από τα -υψηλά- δίδακτρα. Αν δεν έχεις βαθμούς και δεν έχεις και λεφτά, δεν μπορείς να σπουδάσεις. Το 2012 η Bank of Korea είχε ενημερώσει πως τα χρέη των νοικοκυριών είχαν φτάσει τα 573.25 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 28% δεν μπορούσε να πληρώσει τις μηνιαίες δόσεις και να ζήσει (να πληρώσει λογαριασμούς και να φάει -μη φανταστείς κάτι το τρελό).
Έχει εκτιμηθεί πως η σχολική ζωή στοιχίζει για κάθε μαθητή περί τα 1.000 δολάρια το μήνα (19 δισεκατομμύρια δόθηκαν το 2012 σε ιδιαίτερα και προετοιμασία για τις εξετάσεις των πανεπιστημίων). Τέσσερις στους 5 μαθητές δημοτικού κάνουν ιδιαίτερα.
Η μέρα αρχίζει στις 8 το πρωί και μπορεί να τελειώσει στις 22.00 ή και μετά τα μεσάνυχτα – αναλόγως των φιλοδοξιών που ‘χει ο μαθητής -και άρα των μαθημάτων που παρακολουθεί στα φροντιστήρια.
Το concept είναι ‘διαβάζουμε μέχρι να εξαντληθούμε από την κούραση’. Οι αυτοκτονίες είναι ο κύριος λόγος θανάτου των νέων της χώρας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που ζουν στην Κορέα. Υπάρχουν και εκείνοι που σώζονται από το ταλέντο τους στις τέχνες. Ή μάλλον, το ταλέντο τους δίνει την ευκαιρία να μην πεθάνουν στο διάβασμα. Για να ξεχωρίσουν ωστόσο, χρειάζεται να ‘πεθάνουν’ στη δουλειά. Τα πρώτα χρόνια γενικά διαβάζουν και πηγαίνουν από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, από την ώρα που θα ξυπνήσουν έως αυτήν που θα κοιμηθούν.

Chris Pizzello/Invision/AP

Θα μου επιτρέψεις να επιστρέψω στους BTS, ο λογαριασμός των οποίων στο Twitter έχει 17 εκατομμύρια followers. Oι BTS είναι boy band. Για την ακρίβεια, είναι το πιο γνωστό boy band του πλανήτη. Τα επτά μέλη του μετακινούνται με ιδιωτικό αεροπλάνο και δίνουν shows σε κοινά έως 40.000 ανθρώπων. Τα shows είναι οργανωμένα στην εντέλεια -σε λεπτομέρεια και του τελευταίου δευτερολέπτου. Οι showmen είναι σε τέτοιο συγχρονισμό που κάνουν τις κοπέλες τις ρυθμικής γυμναστικής και της καλλιτεχνικής κολύμβησης να ντρέπονται.

Μόνοι τους δεν πηγαίνουν παντού. Ούτε εκεί όπου πάει ο βασιλιάς, σόλο. Έχουν πάντα σωματοφύλακες γύρω τους γιατί η τρέλα ως γνωστόν, είναι ανίκητη. Πολλά ήταν και τα περιστατικά ακραίας εκδήλωσης αγάπης που άνηκαν στον ποινικό κώδικα, με την κυβέρνηση να προσθέτει το νόμο που ανέφερε ότι οι φαν που γίνονταν stalkers κινδυνεύουν με πρόστιμο 17.000 δολαρίων και δυο χρόνια φυλάκισης.

Στα συμβόλαια που έχουν υπογράψει τα μέλη του συγκροτήματος, μεταξύ των όρων υπάρχει και ένας που τους απαγορεύει να κάνουν σχέση, όσο 'τρέχει' το συμβόλαιο (no dating clause). Αυτό γίνεται για να αφοσιωθούν στην καριέρα τους (στο 1000%) και για να μην αποθαρρυνθούν τα κοριτσάκια που τους ακολουθούν όπου και αν πηγαίνουν -να έχουν μια ελπίδα πως μπορούν να τους κατακτήσουν. Για πολλούς οι BTS είναι τα poster boys μιας βιομηχανίας που, όπως έγραψε η The Guardian “είναι υψηλής λειτουργίας μηχανή φούσκας”.

Η K-pop είναι ένα εντατικό, σκληρό, σύστημα εκπαίδευσης στο οποίο μπαίνουν οι καλλιτέχνες όταν είναι παιδιά (στα 7) και χρειάζονται τουλάχιστον μια δεκαετία δουλειάς και προσπαθειών για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στη φήμη. Στο μεσοδιάστημα, ουδείς τους εγγυάται πως θα τα καταφέρουν. Οι περισσότεροι τίθενται εκτός στο δωδεκάμηνο. Να σου πω και ότι οι περισσότεροι μπαίνουν στη διαδικασία να ασχοληθούν σοβαρά, ως έφηβοι.

Κάντο τώρα, λίγο εικόνα, με τη βοήθεια του Rampages: είσαι 7 χρόνων, πας σχολείο, το κάνεις και το ιδιαίτερό σου και μετά πας στην ακαδημία που έχει αναλάβει -μετά πληρωμής και με συμβόλαιο 2 έως τεσσάρων χρόνων- να σε εκπαιδεύσει για να διεκδικήσεις το δικαίωμα σου στο όνειρο της showbiz. Όσο πιο ‘μεγάλη’ και επιτυχημένη είναι η ακαδημία, τόσο πιο δύσκολη είναι η είσοδος σε αυτή. Οι κορυφαίες κάνουν auditions, κάθε χρόνο. Εμφανίζονται χιλιάδες παιδιά. Πολλά έχουν πληρώσει δασκάλους να τους προετοιμάσουν για αυτήν τη στιγμή. Οι επιλαχόντες δεν ξεπερνούν τα δάχτυλα των χεριών. Στα συμβόλαια αναφέρεται ότι ‘δεν εγγυόμαστε το ντεμπούτο’.

Προφανώς και υπάρχουν tutorials:

Στην καλύτερη, τα μαθήματα αρχίζουν στις 18.00. Αν έχεις πολλά ιδιαίτερα, ξυπνάς στις 5 το πρωί, πετάγεσαι μέχρι την ακαδημία για 1-2 ώρες, μετά πας στο σχολείο και με το πέρας των εκεί υποχρεώσεων, επιστρέφεις στην ακαδημία -από όπου μπορεί να φύγεις στη 1 το ξημέρωμα. Συνήθως, έχεις πάρει και δουλειά για το σπίτι. Αν δεν την κάνεις και μείνεις’ πίσω’ υπάρχουν συνέπειες. Άπαξ και είσαι στους τυχερούς, υπογράφεις συμβόλαιο ως trainee. Στις υποχρεώσεις σου είναι να κάνεις μαθήματα φωνητικής, μουσικής, χορού και υποκριτικής, συν κάποια ξένων γλωσσών. Κάθε μήνα υπάρχει αξιολόγηση. Δηλαδή, performance. Αν δεν έχεις παρουσιάσει πρόοδο, αποβάλλεσαι. Τόσοι περιμένουν στην ουρά, δεν έχουν χρόνο να σου δώσουν άλλη ευκαιρία.

Ενόσω κάνεις όλα αυτά, πρέπει να ελέγχεις το βάρος σου και να τρως υγιεινά, με την ακαδημία να τσεκάρει και τα κιλά σου κάθε μέρα. Στην εκπαίδευση ανήκει ο τρόπος που πρέπει να διαχειρίζεσαι τα media και τα social media. Απαγορεύονται αυστηρώς τα σκάνδαλα. Ακόμα και μια φήμη είναι αρκετή για να ‘διαλυθεί’ μια καριέρα, πριν αρχίσει. Έχε υπ’ όψιν σου πως κάποιες εταιρίες έχουν στα συμβόλαια και τον όρο που απαγορεύει την όποια σχέση (ακόμα και πλατωνική φιλία) με το αντίθετο φύλο.

Ο μέσος όρος διαστήματος που χρειάζεται ένας trainee για να κάνει ντεμπούτο είναι 2 με 4 χρόνια. Εξαρτάται από τις ικανότητες του. Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που έκαναν πρεμιέρα στους 3 μήνες και άλλων που χρειάστηκαν επτά χρόνια. Όσο διαρκεί η εκπαίδευση, δεν βλέπεις την οικογένεια σου -ζεις στους κοιτώνες της εταιρίας- και δεν ξεκουράζεσαι. Πες ότι διακρίνεσαι. Σου δίνουν συμβόλαιο καλλιτέχνη -κάτι που αντιστοιχεί σε ένα πολύ μικρό ποσοστό. Ήλθε η ώρα για το ντεμπούτο, το οποίο είναι άλλη μια ιστορία τεράστιου ανταγωνισμού. Με τόσα γκρουπ που υπάρχουν (είναι μόνο κοριτσιών και μόνο αγοριών -ώστε να αποφευχθούν τυχόν συγκινήσεις που θα δημιουργούσε η μείξη), τα παιδιά πρέπει να δουλεύουν περισσότερο από τους άλλους για να αναγνωριστούν. Διαφορετικά επιστρέφουν στο status του trainee.

Πες ότι δεν αντέχεις και θες να φύγεις, πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιο που έχεις υπογράψει. Το πιθανότερο είναι να σου ζητήσουν χρήματα για το χρόνο που σου αφιέρωσαν, ώστε να γίνεις idol. Ένα μεγάλο ποσοστό εγκαταλείπει το σχολείο, για να αφοσιωθεί στις απαιτήσεις του ως trainee, με τα όσα έχει να κάνει να ‘γεμίζουν’ έως 15 ώρες την ημέρα. Υπάρχουν και κάποια παιδιά που συνεχίζουν κάνουν τα σχολικά μαθήματα στο σπίτι ή μέσω internet. Όσοι καταφέρνουν να ζήσουν το όνειρο, γίνονται γνωστοί σε όλη τη γη, υπογράφουν ουκ ολίγα διαφημιστικά συμβόλαια, εξασφαλίζουν την παρουσία τους σε τηλεοπτικά σίριαλ και κινηματογραφικές ταινίες, ενώ δίνουν συναυλίες, συναντούν τους φαν (τα φαν μίτινγκς είναι ένα άλλο πονεμένο κεφάλαιο) και δημιουργούν -μουσικές, στίχους. Κάπου στα 30 που τελειώνει η καριέρα τους, μπορούν να ζήσουν ως κανονικοί άνθρωποι.