Game of Thrones, ‘The Last of the Starks’: Ο άνθρωπος που δεν ήθελε να γίνει βασιλιάς

Κάποια στιγμή οι Benioff και Weiss αποφάσισαν ότι η τελευταία σεζόν της σειράς θα έπρεπε να είναι σώνει και ντε 6 επεισόδια αντί για 7 ή 10 και πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω το γιατί, έχω αγνή περιέργεια.

(Επίσης κάποια στιγμή αποφάσισαν πως δεν τους νοιάζει πλέον και πάρα πολύ τρελά όλο αυτό, όμως ετούτη είναι μια κουβέντα για άλλη στιγμή, πιθανώς.)

Βλέποντας το σημερινό επεισόδιο πραγματικά αναρωτιόμουν για ποιο λόγο δεν ήταν δύο επεισόδια- είναι τόσο εμφανώς δύο ξεχωριστές ενότητες κολλημένες αναίτια και άτσαλα μεταξύ τους, που το αποτέλεσμα δεν αναδεικνύει καμία από τις δύο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τίποτα δεν έχει αέρα για να αναπνεύσει- οι μικρές στιγμές χαρακτήρων στο πρώτο μισό, κοντά σε πνεύμα στο υπέροχο “τελευταία νύχτα του κόσμου” 2ο επεισόδιο της σεζόν, δίνουν απότομα τη θέση τους σε παλαβές εξελίξεις της πλοκής στη λογική και το ρυθμό της 7ης σεζόν.

ΟΚ, υποθέτω! Αλλά τιμώντας αυτή τη διπλή ταχύτητα του επεισοδίου, θα σπάσουμε κι εμείς το recap σε δύο κομμάτια για να αποτυπώσουμε όσο πιο πιστά γίνεται το πνεύμα του.

Μέρος 1ο

Πίσω στο Winterfell, είμαστε στη νύχτα μετά το θάνατο του Night King και των παγωμένων ζόμπι του και του χειμώνα που 8 χρόνια ακούγαμε ότι θα έρθει αλλά τελικά ίσα που φύσηξε βοριαδάκι. Ο Jon Snow έχει μαζέψει τους νεκρούς και τους αποχαιρετά με έναν από εκείνους τους “κόουτς που ξέρει ότι θα απολυθεί στο τέλος της σεζόν δίνει εμψυχωτικό λόγο στους παίχτες του στο ημίχρονο του αγώνα ενώ χάνει 3-0 από τη Μπαρτσελόνα” λόγους.

Ακολουθεί μια βραδιά γεμάτη μεθύσι, έρωτα και αποχαιρετισμούς, σε μια χαριτωμένη συμμετρία με το αντίστοιχο επεισόδιο που προηγήθηκε της μάχης του Winterfell.

To γλέντι ξεκινά φυσικά η βασίλισσα Daenerys που ανακοινώνει πως ο Gendry είναι στο εξής λετζίτ απόγονος Baratheon και παίρνει για τον κόπο του και το Storm’s End. Παρασυρμένος πλήρως εκείνος από την “σπιτάκι με φράχτη και κοντό γρασίδι στα προάστια” στιγμή ευτυχίας, ζητά από την Arya να τον παντρευτεί. Από την Arya. Την Arya Stark, που έχει περάσει όλη τη σειρά εξελισσόμενη σε πολεμική μηχανή και που μόλις λίγες ώρες πριν σκότωσε προσωπικά την μεγαλύτερη απειλή στην κυριολεκτική ιστορία του Westeros, ο Gendry ζήτησε από την Arya Stark να παντρευτούν και να πάνε να ζήσουν ευτυχισμένοι. Καταπληκτικό.

Φυσικά του λέει όχι καταφέρνοντας να μην γελάσει καν στην πορεία, το βρήκα πολύ ανώτερο εκ μέρους της. Πάντα σοβαρή.

Στη διάρκεια του πάρτυ που ακολουθεί στην κεντρική αίθουσα του δημαρχείου του Winterfell, η Dany αρχίζει να διαπιστώνει πως, μετά τον θάνατο του Jorah, δεν έχει κανένα αποκούμπι στον κόσμο. Οι πάντες κάνουν high five στην Arya (λογικό) και στον Jon (για #ΛΟΓΟΥΣ) μετά το τέλος της μάχης, αφήνοντας τη Daenerys να νιώθει κάπως σχετικά παραγκωνισμένη. Εμ φέρνει το στρατό, εμ φέρνεις τους δράκους, για να κάθεσαι μετά να ακούς τους dudes να αλληλοσυγχαίρονται επειδή ο ένας από αυτούς καβάλησε δράκο, λες κι εσύ δεν το κάνεις κάθε μέρα πίνοντας τον πρωινό σου καφέ.

Ο Tormund είναι σε φάση “χοχο κοιτάχτε αυτό τον τύπο, ποιος δε θα τον ήθελε για ηγέτη; ΚΑΒΑΛΗΣΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟ Ε” το οποίο, πραγματικά, είναι ο ορισμός του “παιδιά, στέκομαι κυριολεκτικά εδώ πέρα”. Ο Tyrion έχει επίσης πάει πιο κει, στο φαν τραπέζι, πίνοντας το κρασάκι του μαζί με Jaime, Brienne και Podrick, οι οποίοι παίζουν ένα “δεν έχω ποτέ” drinking game το οποίο ο Tyrion αβολότατα και αξεστότατα κόβει τελείως στη μέση ρωτώντας τη Brienne στη μούρη της (και μπροστά στις μούρες όλων) αν είναι παρθένα. Όταν μοιράζανε τρόπους, ο Tyrion είχε πάει στη δίπλα ουρά που μοιράζανε ακόμα το ξινό κρασί που είχε περισέψει από την προηγούμενη μέρα.

Όσο γίνονται όλα αυτά η Daenerys επιθεωρεί το χώρο και διαπιστώνει πως κανείς δε μοιράζεται τη στιγμή μαζί της. Και, μοναχή στο βασιλικό τραπέζι, πίνει τον πικρό καφέ της μοναξιάς:

Είναι η νέα γεύση των Starbucks, αποκλειστικά στα franchise καταστήματα του Westeros.

(Ξέρω πως είναι μια απλή γκάφα από αυτές που συμβαίνουν, υποθέτω, αλλά αν αυτό το στιγμιότυπο δεν είναι συμβολικό του πόσο πολύ οι πάντες έχουν παραδώσει πνεύμα, τότε δεν ξέρω τι είναι.)

Καθώς διαλύονται όλοι ησύχως στα ιδιαίτερα διαμερίσματά τους, παίρνουμε μια σειρά από χαμηλών τόνων σκηνές αλληλεπίδρασης λιγοστών χαρακτήρων, από αυτές που γράφει καλά ο Bryan Cogman και, εχμ, λιγότερο καλά οι δύο showrunners την ώρα που κατά τα φαινόμενα μαζεύουν παράλληλα τα πράγματά τους από τα γραφεία τους επειδή σε 3 λεπτά φτάνει το taxibeat.

Η χειρότερη από αυτές είναι ανάμεσα στη Sansa και τον Hound, που ξεκινά συμπαθητικά ως μια περίπλοκη επανένωση κατόπιν μιας αληθινά περίπλοκης παρελθοντικής κατάστασης, για να καταλήξει σε μια αδιανόητα άγαρμπη στιγμή κατά την οποία η Sansa, πλήρως πλέον όχι χαρακτήρας αλλά περιγραφή Δυναμικής Γυναίκας Γραμμένης Αμήχανα Από Άντρες, λέει στον Hound πως λίγο ως πολύ όλο το abuse και η βία που δέχτηκε την έκαναν την Δυνατή Γυναίκα που είναι σήμερα. Το οποίο, αλήθεια, για όνομα- αυτό συμβαίνει υποθέτω όταν χαρακτήρες γράφονται όχι ως άνθρωποι αλλά ως άθροισμα των τραυματικών τους εμπειριών.

Σε αντιστάθμισμα, πραγματικά μου άρεσε η σκηνή της Brienne και του Jaime εκείνη τη νύχτα. Δεν είναι πως με ένοιαζε ποτέ στα αλήθεια πανηγυρικά το συγκεκριμένο ρομάντζο, όμως πέτυχε τις σωστές νότες, νομίζω. Ο Jaime έχοντας έρθει αληθινά κοντά με τη Brienne στη διάρκεια των σεζόν, τη νοιάζεται στα αλήθεια και την προσεγγίζει τρυφερά, με τον σκηνοθέτη David Nutter να πετυχαίνει ιδανικά (χωρίς να το παρακάνει ποτέ) το αμήχανο χιούμορ μιας τέτοιας στιγμής, καθώς ο Jaime προσπαθεί μόνος του να γδυθεί κι η Brienne κοιτάζει με μια έκφραση μεταξύ αμηχανία και πανικού. Ακόμα πιο ταιριαστά, όλο αυτό καταλήγει με τον Jaime να βεβαιώνεται πως παρά την πορεία εξιλέωσής του, αυτά που έχει κάνει θα τον κρατάνε για πάντα σταθερά στην πλευρά των τεράτων- η μοίρα του θα είναι πάντα δεμένη με της Cersei. Αυτό που συνέβη με τη Brienne ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει συμβεί για τον ίδιο, αλλά και ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει προσφέρει ως άνθρωπος σε άλλον άνθρωπο για την οποία νοιάζεται- πέραν τούτου, το καλύτερο που έχει να κάνει, είναι να γυρίσει εκεί από όπου ξεκίνησε, για να βρει υποθέτω το όποιο τέλος του. Ειλικρινά, το βρήκα ταριαστό.

Πριν την αποχώρηση (η οποία έγινε ωστόσο μέσα σε μια αναίτια αίσθηση βιασύνης, με τις σκηνές τους να απλώνονται σε 12 λεπτά αντί σε 2-3 επεισόδια όπως θα είχε νόημα να συμβεί), συμβαίνει ωστόσο κάτι τρομερά αστείο: Ο Bronn μες στη νύχτα ξαφνικά βρίσκεται μες στο Winterfell, βρίσκονται Jaime και Tyrion να αράζουν. Είναι κυριολεκτικά πιο δύσκολο να φτάσω εγώ στο γραφείο μου από το πώς ο Bronn έφτασε στους δύο στόχους του.

Τους σημαδεύει με το τόξο που του έδωσε η Cersei και δίχως να αφήσει χρόνο να κυλήσει (είπαμε, οι Benioff & Weiss βιάζονται, δεν έχουμε χρόνο για κουβέντες), τους λέει βασικά πως “ακούστε πως έχει, δε θα σας σκοτώσω, αλλά μετά το τέλος της μάχης θα έρθω να σας βρω, θα μου χρωστάτε” και φεύγει. Είναι τέλειο το πώς μέσα από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες η σειρά πουλάει διαρκώς με ευκολία κάθε σημαντική εξέλιξή της. Όσο μαζεύονταν οι στρατοί για τη μάχη του Winterfell, η σειρά διαρκώς μας θύμιζε “και μην ξεχνάτε, όλα γίνονται επειδή η Cersei μαζεύει δυνάμεις από πίσω” ουσιαστικά φωνάζοντας στα μούτρα μας “μην ανησυχείτε, στο επεισόδιο 3 οι παγωμένοι νεκροί θα εξαφανιστούν ολοκληρωτικά γιατί ΜΕΤΑ έρχεται η μεγάλη μάχη” και τώρα που ετοιμαζόμαστε για την πολιορκία του King’s Landing είναι όλοι σε φάση “εντάξει, αλλά θα τα λύσουμε αυτά μετά ε;” και “χμμμμμμ όταν πάρουμε τον θρόνο πιστεύετε πρέπει να στηρίξουμε την Dany ή τον Jon;;;” έτσι για μην έχει κανείς άγχος τι θα συμβεί στο επεισόδιο 5.

Μιλώντας για τον Jon και την Dany, πάμε στο ζουμί. Η Dany λίγο αφού ήπιε τον κάραμελ μακιάτο της, πιάνει τον Jon και του ζητάει ήρεμα και ψύχραιμα να μην πει πουθενά για το ότι ο θρόνος βασικά του ανήκει. ΕΙΔΙΚΑ από τη στιγμή που κι εκείνος δεν έχει την παραμικρή διάθεση να κυβερνήσει. Στην επόμενη σκηνή, εκείνος έχει μαζέψει τα Stark αδέλφια του για τους τελευταίους αποχαιρετισμούς και, φυσικά, τους το λέει. Ο Bran είναι σε φάση “αν θες τους το λες ε” και “όποτε θες” και “εννοείται άμα θες μόνο, καμία πίεση” το οποίο, εντάξει, μήνυμα ελήφθη, ΑΒΟΛΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝΕ.

Εδώ είναι που ο ρυθμός δεν ευνοεί απολύτως τίποτα- από τη μια σκηνή στην άλλη η Sansa μαθαίνει την αλήθεια και την μαρτυρά κατευθείαν στον Tyrion. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα όπου οι σεναριογράφοι φέρονται στους χαρακτήρες τους καθαρά σαν οχήματα πλοκής και πληροφορίας και τίποτα άλλο. Δεν βλέπουμε καν αντιδράσεις ή διαλόγους πάνω στη μεταφορά των πληροφοριών- είναι λες κι οι Benioff & Weiss γράφουν κατευθείαν τη σύνοψη της wikipedia για τα επεισόδιά τους. Κάτι που γενικώς χαρακτηρίζει τη σειρά από τη στιγμή που προσπέρασε τα βιβλία.

Η πληροφορία φυσικά φτάνει σε Tyrion & Varys, οι οποίοι ξεκινούν χαλαρά debates ηθικής και πολιτικής θεωρίας σε σχέση με το τι θα κάνουν όταν πάρουμε το θρόνο από τη Cersei. Σε αυτή τη διαδικασία, η σειρά πιέζει και πιέζει και ξαναπιέζει την ιδέα της μεταμόρφωσης της Daenerys σε Τρελή Βασίλισσα, το οποίο, ειλικρινά, δεν υποστηρίζεται από αυτά που βλέπουμε, και σίγουρα όχι στο βαθμό αυτής της μεγάλης ανησυχίας. Την ίδια ακριβώς στιγμή, οι πάντες υμνούν την χαρισματικότητα του Jon, που αυτόν θέλει ο λαός, και μη το αρνούμαστε άλλωστε (την ώρα που, θυμίζω, είναι η Daenerys που από το τίποτα κατάφερε να απελευθερώσει και να εμπνεύσει ένα μάτσο λαούς και στρατούς από τα βάθη της ανατολής να την ακολουθήσουν πιστά στον πόλεμό της, απλά λέω).

Και στις δύο περιπτώσεις, η σειρά ιδρώνει για να καταφέρει να υπογραμμίσει ξανά και ξανά με λόγια αυτό που δεν είναι σίγουρη ότι έχει καταφέρει επαρκώς να δείξει: πως η Daenerys έχει χάσει τον έλεγχο από τη μια στιγμή στην άλλη, και ο Jon είναι η αναπόφευκτη ήρεμη δύναμη. Πάμε σε φινάλε σειράς με τους δυο τους σε τροχιά σύγκρουσης; Οι σεναριογράφοι αυτού του επεισοδίου σίγουρα αυτό πιστεύουν!

Τελοσπάντων! Η κατάσταση ανάμεσα στο βασιλικό ζεύγος είναι άβολη, οι Πιστοί Σύμβουλοι συζητούν το ενδεχόμενο της προδοσίας πίνοντας κρασάκι (αν και ομολογώ: κάθε μακρά σκηνή συζήτησης ανάμεσα σε Tyrion και Varys είναι τόσο απολαυστική που δεν πρόκειται ποτέ να διαμαρτυρηθώ για αυτήν συγκεκριμένα) και ο συμμαχικός στρατός αρχίζει να διαλύεται σε κομμάτια.

Η Arya ξεκινά με τον Hound για το King’s Landing- εύχομαι να μη φτάσουν ποτέ και του χρόνου τέτοια εποχή να βλέπουμε μια spin-off σειρά με τις φανταστικές τους απρόσμενες περιπέτειες σε ένα Westeros σε κατάσταση πλήρους αναρχίας. Η Sansa εύχεται να μπορούσε να είναι στο King’s Landing (και νιώθω πως θα βρεθεί εκεί;;). Ο Jaime αποχαιρετά τη Brienne αποφασίζοντας να πάει να αντιμετωπίσει μια και καλή τους δαίμονές τους, εκεί όπου ακόμα βασιλεύουν. Ο Tormund παίρνει τον Ghost και επιστρέφει στο Castle Black- η σκηνή του αποχωρισμού του Jon με τον Ghost είναι δοσμένη με το πάθος και τη χάρη που αρμόζει σε ένα επεισόδιο σειράς εποχής με έναν καφέ Starbucks ξεχασμένο στο βασιλικό τραπέζι.

Κι όλα αυτά μας οδηγούν σιγά σιγά στο δεύτερο μέρος.

Μέρος 2ο

Θυμάστε τις τηλεταινίες που έφτιαχνε κάποτε το MEGA όταν μια σειρά επέστρεφε μετά από πολύ καιρό και έπρεπε να παίξουν κάτι σαν σύνοψη για τους θεατές που είτε δεν είχαν δει, είτε δεν θυμόντουσαν τα προηγούμενα επεισόδια; Το δεύτερο μέρος του 4ου επεισοδίου ήταν σαν ακριβώς μια τέτοια μονταρισμένη τηλεταινία από μια χαμένη σεζόν που το ΗΒΟ αποφάσισε να μην προβάλει ποτέ.

Ο στρατός της Daenerys βάζει πλώρη για King’s Landing. Στο δρόμο ένα τόξο πετυχαίνει τον Rhaegal και μετά άλλα δύο τον αποτελειώνουν, ρίχνοντάς τον νεκρό στον ωκεανό. Είναι ο Euron, ο αγαπημένος οδοστρωτήρας πλοκής όλων μας, ο οποίος είχε κρύψει το στόλο του πίσω από ένα θάμνο και την κατάλληλη στιγμή ξεπήδησε και πυροβόλησε 3/3 με το μαγικό γιγάντιο τόξο του Qyburn. Η Daenerys το αφήνει να πάει στην οργή και συνεχίζει το δρόμο της- μέρος του στόλου διαλύεται και η Missandei πέφτει στα χέρια των εχθρών.

Αμέσως μετά ο συμμαχικό στρατός της Daenerys είναι έξω από τις πύλες του King’s Landing. Μέσα η Cersei κρατά ομήρους τη Missandei αλλά και τον λαό της. Ο Tyrion που έχει αποφασίσει να στηρίξει την Daenerys (ενώ ο Varys στηρίζει ‘το Westeros, χωροταξικά μιλώντας’) προσπαθεί να εκλογικεύσει την αδερφή του, για μια ακόμα φορά, κι εκείνη αντ’αυτού διατάζει να κοπεί το κεφάλι της Missandei, επειδή έτσι ο Grey Worm κι η Daenerys θα είναι Αληθινά Θυμωμένοι την άλλη βδομάδα. Τώρα έχουμε αληθινή αγωνία για το τι θα συμβεί επειδή ο Μαγικός Euron έχει μειώσει το στρατό της Daenerys αρκετά, ώστε να υπάρχει σχετική αγωνία στο πώς θα επικρατήσει ο συμμαχικός στρατός με τρόπο που να διαρκέσει για πάνω από 3 λεπτά η μάχη.

Αυτά! Ένα Emmy Σεναρίου παρακαλώ.

Bonus content:

Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα με την πολιορκία του King’s Landing σε σκηνοθεσία του πάρα πολύ φίλου του σάιτ, Miguel Sapochnik. Πάντα ανυπομονούμε για λίγη Miguel Magic, οπότε τα λέμε τότε. Μπόνους, το ότι από ό,τι φαίνεται η μάχη αυτή θα γίνει μέρα μεσημέρι. Όλοι ευχαριστημένοι!

* Το ‘Game of Thrones’ προβάλλεται κάθε Κυριακή στη Nova ταυτόχρονα με την Αμερική, και κάθε Δευτέρα Prime Time στις 22.00 στο Novacinema1HD. Για τα πάντα γύρω από το ‘Game of Thrones’, επισκέψου την ειδικά διαμορφωμένη μας σελίδα.