“Ηρώ!”: Φωνάζουμε κι εμείς με απόγνωση βλέποντας το ‘Λόγω Τιμής’

Πού είναι ο Ψηλός, γιατί δεν απαντάει ο Ψηλός, το δεύτερο επεισόδιο “Λόγω Τιμής” έβαλε το μισό καστ να αναρωτιούνται που χάθηκε αυτή η ψυχή τη μέρα μετά το πριβέ reunion πάρτυ του Bios, την ώρα που ένα μπαράζ δυσάρεστων και θλιβερών γεγονότων διακοπτόταν από πλάνα του μοναχικού Άλκη Κούρκουλου να κοιτάζει σιωπηλά το κενό.(*) Απύθμενο κέφι!

(*Οταν έκλεισα το πρώτο draft του κειμένου είχα γράψει κατά λάθος “κοινό” αντί για “κενό”. Κακώς το διόρθωσα νομίζω.)

Ισοπεδωμένος ο Ψηλός, έχει ψάξει να βρει τη μητέρα του μόνο για να μάθει πως πέθανε λίγες μέρες πριν εκείνος “αποφοιτήσει” όπως του λένε οι φίλοι του, κι ας είμαστε τίμιοι, αυτός είναι καλός λόγος να μη σηκώνεις τα τηλέφωνα για λίγο. (Ή και γενικώς. Τηλέφωνο σηκώνουμε μόνο αν είναι οι γονείς μας και ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματός μας, αλλιώς τι, όποιος είναι ας στείλει στο τσατ ή το γουατσάπ και όταν το δω θα απαντήσω, είστε καλά; Τι παίρνετε τηλέφωνο, η τράπεζα είστε;) Στο τέλος βρήκε ξανά τη δύναμή του, και πήγε στον Δημήτρη Αλεξανδρή για να του προτείνει να βοηθάει λίγο στο Bios. Κι εγώ σε αυτόν θα απευθυνόμουν- δεν ξέρω τι είναι, αλλά ο Δημήτρης Αλεξανδρής έχει την πιο “δεν πρόκειται να στη φέρω ποτέ” φάτσα της τηλεόρασης και μπράβο του.

Όλο το επεισόδιο γενικώς περιστρεφόταν με τον ένα τρόπο ή τον άλλο γύρω από συντετριμμένες σχέσεις γονιών με παιδιά, όπως στην περίπτωση της Αθηνάς, της οποιας ο πατέρας ήρθε ξαφνικά μια μέρα στο μαγαζί της. Στο ρόλο επιστρέφει ο Ντίνος Καρύδης, που είχε ποστάρει κι ένα συγκινητικό μήνυμα πριν κάποιο διάστημα για το ρόλο. Χάρηκα που τον είδα. Κατά τα άλλα ο ρόλος είναι γραμμένος με τηλεγραφική λεπτότητα: ο πατέρας απλώς εμφανίζεται, μέσα σε τρεις γραμμές διαλόγου έχει ξεφτιλίσει την κόρη του επειδή δεν κάνει τίποτα για να τραβήξει άντρες και να του δώσει εγγόνια, και τον Δημήτρη Αλεξανδρή επειδή είναι ανεπρόκοπος. Dude, πρώτον πώς γίνεται να μιλάς άσχημα για τον Δημήτρη Αλεξανδρή και δεύτερον κάποιος να τον ενημερώσει ότι ο γιος του τρέχει το Bios και έχει άκρες στα μισά μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας, δηλαδή έλεος, τι έπρεπε να κάνει, να έχει γίνει ντούσμπαγκ λεφτάς σαν τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη; (Τον χαρακτήρα του φυσικά.)

Σε κάθε περίπτωση αυτή η ένταση σίγουρα θα παίξει αρκετά στα επόμενα επεισόδια. H Αθηνά έχει σχέση που από όσο έχω καταλάβει την κρύβει από τους φίλους της ακόμα. Κρίμα είναι, αλλά από την άλλη υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που γκρινιάζουν στα social για το ότι “η Αθηνά εΙΝαΙ λΕσβΙα τΩρΑ” οπότε δε θα πω πως είναι και παράλογο. Παράλογο είναι να μην πηγαίνει να δει τι κάνει η Μάνια που έχασε το παιδί επειδή δε θέλει να γίνει κλισέ(;). Ίσως να έχασα μερικές σκηνές εκεί.

Νομίζατε πως αυτό θα ήταν το μόνο παιδί που έχει πρόβλημα με τον πατέρα του αυτή τη βδομάδα; Λάθος! Ο Φοίβος (Μικρός Τσίου) δεν την παλεύει πολύ με τον πατέρα του και αντιδρά παίρνοντας μηχανάκι και κάνοντας επεισόδια στα Εξάρχεια. Τόσο boomer πράγμα να γράψεις όλο αυτό! Ο Τσίου τον αποφυλακίζει επειδή έχει άκρες και λεφτά και μετά του βάζει τις φωνές ότι όλο αυτός καθαρίζει κι ο Μικρός Τσίου του απαντά “ΣΤΟ ΖΗΤΗΣΑ ΡΕ;” στο οποίο ο Μεγάλος Τσίου δεν έχει τίποτα να απαντήσει και φεύγει από το δωμάτιο για να πάει να πάρει χάπι να καλμάρει στο πολύ όμορφο αυτό σαλόνι τους με το διακριτικό αυτό κόκκινο άγαλμα που είναι σαν δύο άρρωστα stick figures που κάνουν το ένα κατακόρυφο στο σβέρκο του άλλου. Δεν πάνε καλύτερα όλοι μαζί (και τα stick figures) να ρίξουν μια βουτιά στην πισίνα απέξω να καλμάρουν, τι την έχουν κιόλας.

Ο Πυρπασόπουλος στο μεταξύ τρέχει το ενημερωτικό σάιτ του (“διαδικτυακό ενημερωτικό ιστότοπο”, όπως θα έλεγε η Αθηνά) χωρίς να εμπλέκεται ιδιαίτερα στο χαμό αυτής της βδομάδας. Μάλλον θα σκέφτεται ακόμα για τότε που δεν είπε στον Ψηλό ότι είχε έρθει να τον προλάβει η Ηρώ. Και καλά κάνει!

Ίντριγκες και ζόρια παντού, εκτός από την Ηρώ που είναι απλώς σε φάση “έχω δυο μέρες εδώ και πρέπει να γυρίσω σπίτι”, οπότε απλά ήξερες πως κάτι ακραίο θα γινόταν αργά ή γρήγορα. Έτσι, στο τέλος του επεισοδίου περνάει να χαιρετήσει τον Ψηλό κλείνοντας τον δρόμο με την κούρσα της (γιατί όχι, σιγά, δεν είναι και τίποτα μέρα μεσημέρι να θέλει να περάσει κανείς να πάει δουλειά του), ανεβαίνει σπίτι του, φιλιούνται ΚΑΡΑ-ΚΑΖΟΥΑΛΙ, και φεύγει.

Αποτέλεσμα είναι ύστερα από μια στιγμή σιωπηλής αμηχανίας (ή απλά έτσι φάνηκε από την ερμηνεία του Κούρκουλου, που βαριέται τη σειρά πιο πολύ κι από το κοινό που έφυγε τρέχοντας) ο Ψηλός να συνέλθει και να τρέξει πίσω από την Ηρώ κλείνοντας το επεισόδιο φωνάζοντας ΗΡΩ!!!!!! με την κάμερα να παγώνει σε ένα close-up του που με ανατρίχιασε σα να έβλεπα παλιό επεισόδιο “Twilight Zone”.

Ζοφερή αναμένεται η συνέχεια. Θα την κυνηγήσει στο αεροδρόμιο; Θα πάει να τη βρει στο ταξί κλείνοντας τη συμμετρία από Εκείνο Το Cliffhanger; Έχω πολύ μεγάλη αγωνία. (Έχω μέτρια αγωνία, μην υπερβάλλουμε.)

Είναι προφανές ωστόσο και ήταν δεδομένο. Δεν θα υπήρχε ποτέ αυτό το revival χωρίς μια κάποια αναζωπύρωση σε αυτό που ήταν το κεντρικό ρομάντζο της παλιάς σειράς. Το ερώτημα είναι αν θα μπλεχτεί σε αυτό και ο τρίτος τροχός της αμάξης ή αν όλο το στόρι του Μαρκουλάκη θα είναι να μην αφήσει ξανά τον γιο του να πάει στα Εξάρχεια. Υποθέτω, βάσει των φλάσμπακς που είδαμε στο πρώτο επεισόδιο, πως αυτός ο έρωτας θα ζωντανέψει ξανά. Δεν άραζε για δυο επεισόδια στο σαλόνι με το κόκκινο άγαλμα για να ΜΗΝ ξανανιώσει τίποτα για αυτήν ο Μαρκουλάκης.

Το άλλο απαραίτητο update της βδομάδας -πριν κλείσουμε- έχει να κάνει με τις μικρού μήκους περιπέτειες του καστ, επειδή την προηγούμενη βδομάδα ανέφερα το φιλμάκι που παίζει η Αγγελική Δημητρακοπούλου. Όχι λοιπόν ένα, αλλά ΔΥΟ μέλη του καστ πρωταγωνιστούν σε ταινίες που βραβεύτηκαν πριν λίγες μέρες στις Νύχτες Πρεμιέρας. Αφού φτάσατε ως εδώ στο κείμενο, αξίζει να τις έχετε υπόψη σας και ίσως κάποια στιγμή εμφανιστούν μπροστά σας. Οι “Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου” του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου πήραν το βραβείο Σκηνοθεσίας (η Αγγελική Δημητρακοπούλου παίζει εδώ τη γυναίκα ενός ζευγαριού βυθισμένο στη ρουτίνα, που πάει οικογενειακές διακοπές που συμπίπτουν με το τέλος του κόσμου, έξυπνο και καλογυρισμένο χωρίς να είναι ενοχλητικά ικανοποιημένο με τον εαυτό του) και το “Ελληνικόν” του Κωνσταντίνου Πρέπη πήραν ειδική μνεία για το επίτευγμα της ανασύστασης ενός ολόκληρου χώρου (στην ταινία ο Πυρπασόπουλος παίζει έναν άντρα που ζει στις παρατημένες εγκαταστάσεις του αεροδρομίου του Ελληνικού και έξαφνα φαίνεται πως έχει βρεθεί πίσω στο χρόνο όταν το αεροδρόμιο λειτουργούσε, με τις χρονικές στιγμές να διασταυρώνονται μεταξύ τους). Μπράβο και στους δύο, ωραίες ταινίες, καλή δουλειά, πάντα τέτοια.

(Από τις ταινίες “Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου” και “Ελληνικόν”.)

Ίσως λοιπόν -για να μην ξεχνιόμαστε- να ήρθε η ώρα για τον Ψηλό και την Ηρώ στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούνε, αλλά αυτό θα το μάθουμε την επόμενη βδομάδα, μιας και το “Λόγω Τιμής”, συνεχίζεται.

***

Θέλετε κι άλλο 20 χρόνια μετά; Στο podcast μας ‘POP ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ’ έχουμε ετοιμάσει ολόκληρο αφιέρωμα στις σειρές και τις ταινίες του ’99 που βλέπουμε ακόμα: